Size ne oluyor ki; size her hangi bir musîbet uğradığında ellerinizi Allâh'a açıyor ve yardım istiyorsunuz da: onun İnsanlar için olan hukukunu bu günün dünyâsına eksik ve nakıs görüyorsunuz? 

Kişilerin yapıp ettikleri üzerinden, başka bir benzeri olmayan güzellikteki dîninizin hukukunu görmüyorsunuz? Bu günkü islâm karşıtı düşünürlerin düşündüğü gibi düşünüyorsunuz. Size ne oluyor ki; elinizde kur'ân gibi adîl yaşamın kaynağı var iken, siz teselliyi batının iki yüzlü yaşantısında, doğunun boş laflarında arıyorsunuz.

Size ne oluyor ki; `Azîz islâmı bu günün şartlarında eksik ve nakıs görüyorsunuz.

Öyleyse veyl olsun sizlere.

             Bu gün geldiğimiz noktadan çok daha ileride  ahlâksız bir topluma gelmişti.

İnsanlığın bütün bütün ahlâkî değerlerden uzak düştüğü bir topluma...

Paranın Îlâh edindiği, güçlünün zevk u sefâ içinde yaşadığı, zayıfın ve fakîrin bir eşyâdan farklı görülmediği, hatta bir deve, bir at kadar önem taşımadığı bir zamanda gelmişti.

Kadının cinselliği ve hizmeti dışında zerre miktar önem taşımadığı bir topluma zuhûr etmişti.  Kimsenin başka bir kimseyi düşünmediği, tamamıyla bireysel yaşadığı, "ben kendim için yaşarım" düşüncesinin en canlı yaşadığı, bencilliğin, zorbanın, hasedin, kînin, nefretin ve şiddetin zirvede olduğu bir topluma zûhur etmişti.

Mazlûmların umudunu yitirdiği, zâlimlerin iyice azgınlaştığı bir topluma...

      İnsanların bu hâllerinin ıslâhı icin Allâh katında tamamlanıp inmişti. ( Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim, size nimetimi tamamladım, sizin için din olarak İslâmiyeti sectim. maide 3)

Bunu iki cihân serveri Ahmed-i Mahmûd-i Mustâfa (s.a.v)'in elçiliği ile yapmıştı.

İnsanların arasında adâleti tesis eden bu hukuk; insanlığın her alanıyla ilgilendi. aile içi haklarıyla, komşu haklarıyla, akraba haklarıyla, kişi ve umumi haklarıyla ayrı ayrı ilgilendi. Sonra miras konusuyla, nikâh konusuyla, işçi ve işveren konusuyla, tâ ki; yürüme, oturma, konuşma adabına kadar herşey ile ilgilendi.

Ve bunu Elçi kıldığı Resûl'ünün hayatında tatbik ettirerek insanlığın daha önce ve bundan sonra da şâhid olmayacağı erdemliğine şâhid tuttu.

     Kavimler, şehirler, ülkeler bu insanca yaşama onuruna şâhid oldukça birer birer îmân ettiler. Kadınların ayaklarına cennet serildi,  ( "Anne cennet kapılarının ortasındadır." (İbn Hanbel, V, 198);

"Cennet annelerin ayakları altındadır." (Nesâî, Cihad, 6)

Köleler tıpkı efendileri gibi onlarda bir anneden ve babadan olduğunu, insan olduğunu idrâk etti, üstünlüğün yalnızca güzel ahlâk ile olduğu herkesçe kabûl edildi. (Ey insanlar! Şüphesiz sizi bir erkek ile bir dişiden yarattık, tanışasınız diye sizi kavim ve kabilelere ayırdık, Allah katında en değerli olanınız O’na itaatsizlikten en fazla sakınanınızdır. Allah, her şeyi hakkıyla bilmektedir, her şeyden haberdardır." (Hucûrât, 49/13) Böylece bu muazzam hukuk; ulaştığı her yere merhameti, adâleti, yardımlaşmayı ve sevgiyi götürdü.

Nihâyet bu hukuk ilk kez Medine de kurulan İslâm devletinin hukuku oldu ve böylece adım adım zalimlerin tahtlarını devirip mazlûmlara hayât oldu.

       Öyleyse; bir tarâftan ona inandığını ve îmân ettiğini söyleyip, Öbür tarâftan onun emanet bıraktığı hukukunu yaşamaktan neredeyse utanmak hangi îmân etmenin şeklidir?

Bir taraftan ona îmân ettiğini söyleyip Öbür tarâftan ona düşmânlık yapanların kendi arasındaki birliklerini, onun hukukuna tercih etmek hangi îmân etmenin şeklidir?

Yoksa siz küfür tek milletir düşüncesini bilmiyor musunuz?

Yoksa siz İslâm'ın ne Doğu'nun ne Batı'nın olduğunu, o Allâh nezdinde tek tamamlanıp inen dîn olduğunu bilmiyor musunuz?

  "BEN MÜSLÜMÂNIM VE BENİM İSLÂM HUKUKUNDAN GAYRI HUKUKUM OLMAZ" düşüncesini idrâk etmek dileğiyle.

Vesselam.

Fâ`ik Enes DEMİR