Ne suyum var,

ne içmeye tasım var.

Ne çığlığım kaldı,

ne de sesim var.

Doğduğumdan beri

her gün yasım var.

Sen Gazzeli değilsin ki

bilesin !

Şiddetli acıdan

güldün mü sen hiç ?!

Ölmeyi kurtuluş

bildin mi sen hiç !?

Günde onlarca kez

öldün mü hiç?!

Sen, Gazzeli değilsin

ki bilesin.

Kundakta dünyaya

küsmek ne demek;

öfkeden, çeneyi kasmak

ne demek;

narkoz yokken

bacak kesmek

ne demek;

Sen Gazzeli değilsin

ki bilesin.

Saçlar, nasıl bir gecede ağarmış;

bir ölüden çocuk nasıl doğarmış;

bir mezara,

kaç cenaze sığarmış;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin!

Gün olur yaşayan ölüler kokar;

bir damla gözyaşı cihanı yakar;

bir duruş, bir bakış

kaleler yıkar;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin!

Sürekli acıyla kul sınanır mı;

toprak ki,

kan ile hiç sulanır mı;

şehidi olmayan ev

kınanır mı;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin.

Yiğit eğilmezse kırarlar elbet;

yoluna bin tuzak kurarlar elbet;

susandan da hesap sorarlar elbet;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin.

Bütün dünya sağır, lal olmuş dili;

meydanı boş bulmuş iblisin dölü.

Onuru ne bilir,

yaşayan ölü ;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin .

Yeryüzü çağırır kıyametini;

sorarlar herkesten hıyanetini;

Gazzeli korudu emanetini;

Sen Gazeli değilsin

ki bilesin .

Nihanî dil aciz yürek sesine;

insan olmayanın,

Gazze nesine ;

onlar, yürüdüler aşk ülkesine ;

sen Gazzeli değilsin

ki bilesin .

(Çevirmen:Sadettin Yıldız)

من لا يتذوق لا يعرف(Tatmayan bilmez)

Dr.M.MALKOÇ