Feilâtün feilâtün feilâtün feûlün 

Ben ölürsem kuru bir çölde kazılsın mezârım
Bilenim kalmasın ağlayanım olmasın aslâ 
Duyanım olmadı ömrümde benim âh u zârım
Bırakın öylece sessiz kalayım öyle tenhâ

Ben ölürsem kefenim sarmaya bağbân yetişsin 
Gideyim gül omuzundan cesedim âna kalsın
Şu yolun gayrı sonuymuş diye yârim yatışsın
Görenim olmasın ol şöhreti nâdâna kalsın 

Ben ölürsem onu ölmüş biliyorduk desinler
Yüzünün rengini gamdan buluyorduk desinler
Ne vakit söz dese efkâr çalıyorduk desinler
Nice hikmet nice dersin alıyorduk desinler

Ben ölürsem ne ağıtlar ne de feryâd kopulsun
Adım âlemde silinsin bana yas tutmayın siz
Ne şirinlik ne de düşmânlığım artık yapılsın
Şu cihân kizbine Fâ`ik diyerek atmayın siz

Fâ'ik Enes DEMİR