mef’ûlü mefâ’îlü mefâ’îlü fe’ûlün 

                              mef’ûlü fe’ûlün 

Ey çeşmüne kul gönlüme fermân olan âlâ

Sen ey gül-i ra`nâ

Bilmem ki perî gözlerinin kastını cânâ

Kıymak mı bu câna

Sen âb-ı hayât sen dil-i şerbet sözü hikmet

Sen sâhib-i himmet

Mızrak gibi vurmuş bu gedâ gönlümü Mevlâ

Firkâtine ammâ

Bir âleme düş oldum onun hûyu belâsı

Hem cevr u cefâsı

İsminle arınmak imiş ondan bana sevdâ 

Hem cennet-i âlâ

Cânım beni şâd etmedi yok âna tamahım

Zîrâ o günâhım

Bir dem bile güldürmedi güldürmeyecek aslâ 

Cânım bana sahrâ

İsyâna düşüp etme şikâyet u nedâmet

Ey Fâik- i şevket

Gördüm ki gönül âşığa gamdan ola fetvâ

Gurbet ola dünyâ

Fâ`ik Enes DEMİR