Vali mülki idareciler üzerinde devlet adına sevk ve idare yetkisi olan yereldeki en üst istisnai memurdur. Bütün Bakanlıkların temsilcisi o’dur.  Dolayısıyla vazifesi ağır, sorumluluğu her alanı kapsar.

Böyle bir makama gelen birisinin aklı hür, vicdanı hür,  merhameti kapsayıcı olmalıdır diye düşünüyorum. Tabi bu dünyada sorunları sıfırlamak mümkün değildir, ama minimize etmek, bu minvalde çalışma temposunu artırmak vacibattan sayılır. Valimizin göreve başladığı gün yaptığı kısa konuşmasında; “soruna yakın olan, çözüme de yakın olur” demesi bana bir umut verdi.

Dün sur içinde gezerken siyah arabalardan oluşuna bir konvoyun geldiğini gördüm, “21 0001 kırmızı plakayı” görünce vali olduğunu fark ettim, neredeyse el kaldırıp durduracaktım, bir an endişelendim, birileri durumdan vazife çıkararak sıkıntı çıkarsa iyi olmaz düşüncesi bende hasıl oldu. Böyle bir yazı yazmak içimden geldi.

Peki ben vali olsaydım ne yapardım?

1-Sur içinde arabaya binmezdim,

2-Kırmızı şıklarda makam arabamı durdururdum, bu şehirde güvenlik sorununun olmadığını filen göstermek açısından da önemli ve her durumumda yanımda duran vasıtanın sürücüsüyle merhaba eder, kartımı verirdim. 30-40 saniye az bir zaman dilimi değildir.

3-Cuma günleri anıt parkta “serbest kürsü” adıyla vatandaşların kameraya konuşup düşüncelerini bana iletmek için bir saatlik bir zaman ayarlar ve söylenen ne olursa olsun bundan dolayı hiç kimseden hesap sorulmayacağını taahhüdünü verirdim. Daha önce açık kapı aracılığıyla  müracaat edenler arasında arananları konuşturur daha sonra hassasiyetle izler ve bizzat konuşanları arardım.

4-Dezavantajlı vatandaşlarıma haftanın bir akşamında bir saat kadar kura ile belirlenmiş birkaç kişi ile konuşurdum.

5-Belli bir eylem planı içinde her defasında 10 caminin imamı ve imamın tercih ettiği cemaatten iki kişi ile bir araya gelir, onları dinler, yaşadıkları yerlerde ne tür sorunlar olduğunu anlamaya çalışırdım.

6- Bana minnet çekmeyen, hayata emek vermiş, toplum içinde değeri olan kimselerden kısa bir süre içinde bir istişare kurulu oluşturup yönetim tarzımı arada bir onlara test ettirirdim ve tavsiyelerini dinlerdim.

7-İlim erbabından oluşan yeteri kadar heyetler oluşturarak toplumun en ücra köşesine kadar hakkı hakikati anlatmalarına yardımcı olurdum.

Dikkat ederseniz bu yedi madde de insanlarla olan iletişime yönelik çalışmalardır.Ama samimiyet kokan uygulama tarzlarıdır.

Ayrıca ekonomik ve siyasi alanda da çalışmalar yürütürdüm.

1-O meşhur, yılan hikayesine dönen Silvan barajının bir an evvel hayata katkı vermesi için olağanüstü çaba gösterir ve bir-iki yıl zarfında muhakkak bu toprakları aşık-maşuk vuslatı tarzında toprağı su ile buluşturdum. Arazisi bu alanda olan her aileden en az bir genci sulu tarım ve ürün çeşitliliği için kurstan geçirir ve bir umut ve motivasyon oluştururdum.

2-KOSGEP desteklerini kime kimselere verildiğini, gerçekten o paralar sunulan projelere göre işletilip işletilmediğini takip eder, yanlış yapanları burnunda getirecek kadar cezalandırırdım, anasında doğduğuna pişman ederdim. En azında sakıncalı vatandaş grubuna sokar, GBT’sini bozardım.

KOSGEP’le ilgili ibretlik bir hadise;

Bir Bilgisayar servisi/bayisi KOSGEP’e destek için müracaat ediyor, ona destek verilmiyor, ama başkasının dükkanının adres gösteren kimseye destek veriliyor. Gerisini siz düşünün.

3-Şehir hastanesinin yapımını hızlandırır, maksimum iki yılda tamamlamasını sağlar, işe alımlarını hakkaniyet ölçüsünde yapıp tarih yazdırdım.

Bir şehir hastanesine bekli bin kişi alınacak ama devlete bin bela olarak bir sıkıntı getirecek, şaibe oluşturacak, güven sarsacak, çünkü alımlar gizli saklı oluyor, işsizliğin zirvede olduğu bu kente artık dedikoduların ardı arakası kesilmez, DEM partisinin katkılarıyla. Halbuki alımlar şeffaf olsa halka umut ve güven gelir.

Belli kriterlere göre alımlar yapılırsa ve yerleştirmeler şeffaf olursa Diyarbakır insanı onu takdir etmeye dünden hazırdır.

4-Toplumsal Cinsiyet Eşitliği ifadesini dahi bu şehirde kullanılmasına müsaade etmezdim, bir ucu aileyi bozar diğer ucu eşcinselliğe çıkar, böyle belalı bir hadiseyi özgürlük teraneleriyle müsaade etmek doğru olmasa gerek.

5-Toz torbacılığını yapan kimselerin ağababalarının kulaklarını çekerek bataklığını kuruturdum. Uyuşturucu mübtelası kimseleri rehabilite eder, ellerine bir uğraş verir, hayata kazandırmaya çalışırdım.

6-Bu kentte kişi, aile ya da aşiret olarak varsa militarist bir hava estiren birileri uyarırdım, yanlış yapmaya devam etseler yetkim dahilinde onlarla uğraşırdım.

7-Milli eğitim ile yakından ilgilenir, okul birincilerini, sınıf başkanlarını, sınıf temsilcilerini, okul aile birlikleri dinler onların düşüncelerinden faydalanır onlara katkı vermeye çalışırdım.

İlk etapta bu 14 madde aklıma geldi, bunlardan daha önemli 14 madde daha yazılabilir ama yazının kapasitesi bu kadarına elveriyor. Bir şehir düşün ki bu ve buna benzer çalışmalar orada yapılmıyor, oranın valisi ben olsam ne işe yarar? şehir içinde işin yok konvoyla tur at, bir vali için bir ilde kalma süresi ortalama 3 yıllıktır,  bir de bakacaksınız ki göz açıp kapatırcasına zaman geçti, valimiz başka bir ile tayin oldu, kağıt üzerine yönetim tıkır tıkır gözüküyor, ama hak dertleriyle baş başa ve mutsuz.

Her gelen vali elbette kendince bir şeyler yapıyor, ama bizim gibi dertli sakinlerin beklentilerine uygun çalışmalar yapmıyor.

Hani eczane gidip ilaç istediğini aman eczacı bazen diyor ki; “aynısı yok, muadili var” işte bizim çalışmalar da böyle ne yapalım “taşı kara bahtı kara” bir şehirde dünyaya gelmişiz. Bize selamün alyeküm diyenlere ve aleyküm esselam, ve rehmetillahi ve ve berekatuhu deriz, yani Diyarbakır insanı kendisine bir adım yaklaşana beş adım yaklaşır. Tabi karşı tarafa  inandıktan sonra. Artılarıyla, eksileriyle merhum Ali Gaffar Okan’a olan ilgisinden belli oluyor.

Selam ve selametle kalım.

Eyüphan Kaya

muslumandunya.com.tr Genel Yayın Yönetmeni