Zordur dedik…
Çünkü ömür biter yargılama bitmez.
Bu asırda…
On yılını geçen derdest davalar yığınla.
Sonuçlansalar dahi alan almış giden gitmiş.
Vahi kalmış…
En basiti kira tahliye davası açın da görün, ne kadar zamanda sonuçlanacağını.
Ya da kiracıdan alacak davası…
Bilgesi demiş ya, geciken adalet adalet değildir.
…
Eskiden bizim Bursa kumaşlarımız vardı, halis yerli.
Şimdilerde “yüzüncü yıl” ithal kumaşını her ne kadar yağlasak yıkasak da adalet değirmeni dışarıdan taşımakla dönmüyor.
Kuru gürültü…  NATO’ya bağladıkları yetmedi yargımızı  da Avrupa’dan ithal ettikleri  altmış altıya bağladılar. Gidin savcılıkların hazırlık aşamasına bakın,  çözüm bekleyen üst üste yığılmış evrak. Üç yıl öncesi verdiğim şikâyet dilekçesine savcının takipsizlik kararını  mahkeme kaldırdığı halde aradan bir yıl daha geçti sesi sedası çıkmıyor. Halbuki hemen dava açılması lazım.
Hekimhan Asliye Hukuk mahkemesinde 2014 yılında el atma nedeniyle açmış olduğum tazminat davası on yılını bitirdiği halde istinaftan yeni geldi, al baştan bir on yıl daha geçerse etti yirmi yıl.
Halbuki basit bir yargılama.
Keşif bilirkişi incelemesi ederi üç dört celse.
Bizim ki hakim değişti, bilirkişi raporu yazamadı derken  yedi yıl sonunda çıkan kararı istinaf kaldırınca al baştan.
…
Ne olacak bu yargının hali?.. 
Usul mu bozuk, esas mi bozuk yoksa kafalar mı?
En çabuk yargılama ortalama  üç yıl sürüyor.
Ondan sonrası?
İstinafta üç yıl.
Etti altı…
Yargıtay’da yine iki üç yıl etti dokuz.
Döner gelirse yeniden dokuz yıl daha…
Etti on sekiz.
Adaletin ortalama yaşı, o gün doğan çocuk bu gün on sekiz yaşında.
Bunun virajsız dolambaçsız olanı yok mu?
…
Ey iktidar, ey muhalefet…
Bu mahkemeler ne yapıyor, bu vatandaş mahkeme kapılarında neler çekiyor diye merakınız olmuş mudur?
Yoksa işiniz gücünüz koltuk mu?
Bir sorun yahu! Düşünün, çıkış yolu arayın.
Bir asır öncesi bu milletin istikbaline “devrim” diye soktukları  paslı kazığı artık çıkaralım. İtalya’dan mi geldi, İsviçre’den mi geldi, Antik Yunan’dan mi geldi, defolsun gitsin. Sade o kadar değil.
Mesleğinde liyakatli uzman hâkim ve savcı sorunu da var.
Beş yıl avukatlık yaptı diye bodoslamadan yargılama  koltuğuna oturtursanız altı ayda sonuçlanacak dava on yılda biter.
Rahmetli Abdürrahim Karakoç’un deyişi ile, 
“Gene tehir etme üç ay öteye,
Bu dava dedemden kaldı hâkim beğ.
Otuz yıl da babam düştü ardına;
Siz sağ olun, o da öldü hâkim beğ.
…
Osmanlı zamanında dededen kalma dava olduğunu tarihler yazmıyor.
Bulgarlara kese kağıdı diye satılmayıp  geride kalan Osmanlı belgelerini incelesek o da yeter. Ama Osmanlı Türkçesini kaç kişi biliyor?
…
 Trabzon’da yetişen karayemişi Ankara’nın iklimi kabul etmez.
Kaysı da Karadeniz ikliminde olmuyor.
 Avrupa’nın yargısı da Anadolu ikliminde olmaz.

…
Fatih döneminde İstanbul’a kadı tayin etme işini Evliya Çelebi Seyahatnamesinde anlatıyor. Sarı Hızır namındaki kadı padişahın en yakın adamı, Bursa müderrislerinden. Fatih camii inşa edilirken estetik güzelliğe sahip sütunların başlıklarını kestiren Rum mimar İspilanti efendinin kolunu kestiren Fatih’i  kadı Sarı Hızır yargılamıştı. Kısas gereği padişahın da kolunun kesilmesine karar vermesi Rum mimari oldukça duygulandırınca hem Müslüman olmuş hem de kol kesme cezasından vazgeçerek tazminat almıştır. Padişahın da kolu kesilmekten kurtulmuştur.
İşte ferman tanımaz bizim adaletimiz…
Allah’ın(cc) koymuş olduğu hükümler.
Bu hükümler kimilerini müslüman eder…
Sahtesi de  dinden imandan çıkarır.
…
Avrupalının kayığına bineli iki şeyin değeri ucuzladı.
Birisi, çocuklarımıza ilmi ameli hakkıyla öğretecek öğretmenlik mesleği, diğeri de adaletin kılcı hâkimlik. Atadığın öğretmen kimdir? 
Eğitim düzeyi, ahlakı seviyesi!
Adalet kürsüsüne oturan hakim ne kadar yetenekli ve uzman? 
O yüzden diyorum…
Türkiye yargısında  adalet aramak ayda altın aramaktan  zordur. 

9.3.2024 Nusret Çiçek