İyilik; Allah ve Resûlünün uygun gördüğü, kendimize veya başkalarına karşı yaptığımız "amel-i salihât" dediğimiz faydalı, hayırlı söz ve davranışların tümüdür. Çeşitleri ve tanım farklılıkları vardır.

Bir keresinde Rasûlullah Efendimiz (sav)'e "iyilik nedir" diye sorduklarında: "İyilik, gönlünü huzura kavuşturan ve içine sinen şeydir; kötülük ise insanlar sana fetva verseler bile, gönlünü huzursuz eden ve içinde kuşku bırakan şeydir." diye tanımlıyor.

İyilik; kişinin kendine, geleceğine yaptığı en önemli ve geri dönüşü "kesin" olan tek yatırımdır.

Ama...

Allah rızası adına olmalı. Ücret, Allah'tan beklenecek.

Bizim bir yanlışımız var. "A" kişisine iyilik edip ondan aynı karşılığı bekliyoruz. Çünkü onun için yapıyoruz. Çok büyük bir "iyilik israfı." Zira biz onun için bu iyiliği yaptığımız zaman teşekkür eder veya yeri gelir o da bize bir iyilik yaparsa ödeşmiş oluruz.

İyiliğin iyi tarafı Allah rızası için olmasıdır. Bunun faydaları şöyle sıralanabilir:

-En önemlisi o kişiye karşı beklenti içinde olmuyorsun.

- Allah, 10 katından 700 katına ve hatta daha fazlasına kadar o iyiliğin karşılığını verir,

- "A" kişisi bizim iyiliğimizi görmez, teşekkür etmez veya karşılık vermezse bile hiç kırılmaz, darılmaz veya gücenmeyiz. Zira biz onun için değil ki Allah için yaptık. Allah da ya "B" veya "C" kişisi eliyle dünyada yahut da ahirette bu iyiliğin karşılığını verir. Hiç kuşku duymadan buna inanır, buna güvenir ve gönlümüzü ferah tutarız.

- Ayrıca yapılan iyilikler bizden sonra da anılmaya ve amel defterimizi doldurmaya devam eder.

-İyilik, yapan için de yapılan için de mutluluk vesilesidir. Özellikle yapanın ruhunu özgürleştirir, kanatlanıp uçurur. En güzel terapi yoludur.

"İyilik yap denize at, balık bilmezse Hâlık (yaratan) bilir" derin anlamlı bir söz!

Geçenlerde bir arkadaşım aradı. Yakın akrabasına yaptığı iyilikleri ve onun kendilerine karşı olumsuz tutumunu gözyaşları içinde anlattı. Nasıl davranacağını, ne yapacağını dahası nasıl teselli bulacağını şaşırmıştı.

Dilimin döndüğünce anlattım. "İyiliğin, Allah rızası içinse takma kafanı, sen en güzel olanı yapmışsın, onun yaşına veya içinde bulunduğu ahvale ver, sen bu davranışınla en büyük iyiliği kendine yapmışsın hem böylece çocuklarına da güzel örnek olmuşsun vs. vs." dedim.

İyilik yaptığımız kimselerden bazen öyle muameleler görürüz ki bu sayede "niyetimizi sorgulama" veya doğru olup olmadığını "sağlama yapma" imkânımız olur. "Ben bu güzelliği kimin için yapmıştım?" sorusuna alacağımız cevap bizim ruh halimizi belirler.

Allahü Teâlâ, bize iyilik yapana iyilikle karşılık vermemizi emreder..."Kullara teşekkür etmeyen, Allah'a şükretmiş olmaz." hadis-i şerifi, İslam'ın, iyiliğe verilecek karşılığın hassasiyet ve önemini ortaya koyar. Ama biz, Allah'ın her emrini yerine getiren kullardan olmadığımız ve gereken durumlarda hassas davranmadığımız için bazı üzüntü, zulüm ve haksızlıklara sebep olabiliyoruz maalesef. Hâlbuki "Ne edersen kendine, edersin kendi kendine." demişler.

İyilik garip olur. Bunu baştan kabullenelim. Allah, her şeyin mükâfatını bu dünyada verecek olsa ahirete ne kalacak? Biz, hiç kimseden bir şey beklemeden iyilik yapalım da karşılıklı veren olursa, güzel bir sürpriz olur. Olmazsa zaten buna da hazırdık, sorun değil.

Âlimin birine:

- Falanca sana şöyle şöyle kötülük yapacakmış, demişler.

- Niye, diye sormuş âlim. "Ben ona iyilik yapmadım ki!"

Bu bakışta teslimiyet var. Bu bakışta iyiliğin ecrinin Allah'tan beklenmesi var, bu bakışta bazı insanların tiynetinin bozuk olduğunun kabulü var, bu bakışta öz güven...ve daha neler neler var.

Özellikle anne-baba kötülük ederse ve Allah'ın emrine muhalif bir şey istese bile Rabbimizin emri; "Onları güzelce savın, ma'ruf (iyilik) yolunu tutun." dur.

Her iyiliği yapmaya gücümüz yetmeyebilir. Ama hayatımızı iyi yönde değiştirme ve geliştirme gayreti içinde olmamız da mefaatimiz icabıdır.

Rabbimiz, bize dünyada ve ahirette iyilik ver. Bizi iyilere, kadir kıymet bilenlere eş et ve bizi de iyilerden et. Şüphesiz Sen, iyilik edenleri seversin.