Allahü Teâlâ buyurur ki "Siz şehitler için "öldü" demeyin. Onlar diridirler fakat siz bilemezsiniz."

Bugün sene-i devriyesi olan Karakamış sehitlerimiz için söyleyecek bir şey bulamıyorum. O günkü şartlarda böyle bir harekât yapılır mıydı, bunları da tartışmak istemiyorum. Zira tarihte yanlış kumandan veya kumandanın yanlışı pek çok kereler böyle kıyımlara sebep olmuş. 

Allah, herkesin amellerini niyetine göre değerlendirecektir. Her zaman için niyet hayır olunca akıbet de hayır olmuyor. Veya hayırlısı bu da bizim aklımız, kalbimiz, yüreğimiz almıyor.

Sarıkamış şehitleriyle ilgili bana en çok dokunan, kalbimi bazen yakan bazen de donduran; "...o kış, Allahü Ekber dağlarındaki kurtlar açlık çekmedi..." ifadesiydi. Ve karlar eriyince ortaya çıkan manzara...

Hangi yürek buna dayandı, hangi insan bu gerçeği görünce kalan ömrünü insanca yaşayabildi, bilmiyorum...

Ruhları; uçsuz bucaksız âlemleri seyran ederken, bedenleri; toprakla buluşamadan "kurtlar sofrası" olmuş...

Sarıkamış'ta donarak uykuya çekilen aziz şehitlerimiz, dilerim sımsıcak cennet köşklerinde sevdikleriniz yanınızda olduğu halde, peygamber efendimize komşu olarak uyanırsınız. 

Sizin ruhunuzu şad edecek kelime bulamıyorum. Nutkum tutuldu. Dimağım durdu...Beni affedin, bizi affedin...

Bu vatanı bize nasıl emanet bıraktığınızı biliyoruz. Lâkin "yed-i emîn" olamamanın ızdırabı bizi yakıyor. 

Çünkü, pervasız mirasyediler gibiyiz. Şımarık, müsrif ve vefâsız...

Rabbim, sizlerin azîz ruhlarını gücendirmemek adına olsun, bize iz'an, kardeşlik, vatanperverlik ve milletşinaslık versin. 

Bu vatan topraklarında sadece patates-soğan değil, binlerce şehit gömülü...

"Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı!"

Sarıkamış'ın en kara kışında, bembeyaz karları kefen yapan yiğitler vesileyle, Gazze ve Suriye başta olmak üzere, dünyanın her tarafında zalimin elinde dini ve vatanı uğruna can veren bütün şehitlerimizi rahmetle anıyor, Rabbimden onların şefaatini talep ediyoruz. Geride kalan evlad-ı iyaline de sabr-ı cemîl ve afiyet diliyoruz.

Azîz olan ruhlarını bir Fatiha ile mesrur edelim mi?! Onlara vefâ bizlere şifa ve rahmet olması niyetiyle...