►   Eskidenberi  süregelen,  çok  duyduğumuz  bir  söz  vardır.

“Bakmayın  siz  öyle  yaptığıma,  aslında  benim  kalbim  temizdir.   Önemli olan  kalp  temizliğidir. Kalbi  temiz  olanlar  cennete  giderler.  Halbuki    falan  falan  kişiler  öyle mi?   İyi,  hayırsever,  dindar  v.b.  görünüyorlar  ama, içleri  çıfıt  çarşısı  gibi,  fesatlığın  bini  bir  para,  v.s”.
      Bu  sözde  hakikat  payı  yok mu?
       Elbette  var,   ama    kalp  temizliği   aslında  ne  demektir?

►   Olayın  iki  yönü  var;   

Kalbi  temiz  olan,  yani  temiz  ve   düzgün  düşünce  ve   ahlaka  sahip  olan  kişinin  bu  iç  temizliği  mutlaka  dışına,  davranışlarına da   yansır,  yansımalıdır.  Adamın   altın  gibi   bir  kalbi  var  ama  yapmadığı  kötülük  yok,   ahlak sıfır,   herkesi  dolandırmış,  insanlar  ondan  yaka  silkiyorlar.  Böyle  bir şey  olabilir  mi?   İnsanın  yaşayışı,  muamelatı,   düşünce  ve  inançlarının  hayata  yansımasından  başka  bir  şey  değildir.  Kalbi  temiz  olanın   hayatı da  temiz  olur.   Kötülük  ve  haksızlıklardan  vazgeçmeyen,  bunları  hoşgören,    bunları   adet  ve  alışkanlık  haline  getiren  kişilerin   kaçınılmaz  olarak  kalpleri  kararır.   Kötü  alışkanlıklar  edinen  kişi,  başta  kendi nefsi,    yakınları  olmak  üzere  bütün  topluma   zarar  verir,  onların  haklarını  yer.

►  Diğer  taraftan,    madalyonun  bir  de  öteki  yüzü  vardır.   Hal  ve  harekȃtı    güzel   ve  gösterişli  olan   ama  bunları  insanlar  nezdinde  itibar,   ve  maddi  menfaat  sağlamak  için  kullanan   münafık meşrep  veya  düpedüz  münafık  insanlar da  vardır.  Hatta  münafıklık   bulaşıcı  bir  hastalık  olduğundan,  bu  tür  insanların  sayısı  hiç  de  az  değildir.   İnsanın  iç  temizliği,    hemen  hemen  daima  dışına  yansır  ama  bunun  tersi  doğru  değildir.   Yani  dış  güzelliği    her zaman  içine  işlemez.   Kötü,    fesat  ve  muhteris   bir  insan   güzel  işler  yaparak    iyi  bir  insan  haline  gelmez.
Güzellik  ve  iyilik,  içeriden,  kalpten  gelir.  Kalbi,  ahlȃkı  bozuk  olandan  iyi  bir  insan  hatta  gerçek  bir  müslüman  olmaz.  Samimiyet  ve  ihlas  esastır.  O  olmadan  yapılan  herşey  boşa  gider.  Hatta  fayda  değil  zarar  verir.  İnsanları  aldatır,  kendisini  aldatır  ama  Allahı CC  aldatamaz. Yaptığı  iyilikler  arttıkça  günahları  artar.  Şirk  ve  gösteriş  bataklığına  gömülür.  İslamın en  temel  ilkelerinden  biri  niyetin  halis  olmasıdır.
 
“Ameller niyete göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah ve Resûlü için hicret ederse, hicreti Allah ve Resûlü"nedir. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evleneceği bir kadından dolayı hicret ederse, onun hicreti de hicretine sebep olan şeyedir.”
(M4927 Müslim, İmâre, 155; B1 Buhârî, Bedü"l"vahy, 1)
 
Allahın CC  kitabında,  iman  etmek  ve  kurtuluşa  ermek  için  önce  kendini,  kalbini  düzeltmek,  temizlemek,    kötülüklerden  vazgeçmek,  iyilik  ve  güzelliği  istemek,  buna  niyet etmek  gerektiği   önemle  belirtilir.
 
“(Hayır!) Allah’ın izni olmadan (gerçeği araştırıp Hakka teslim olmadan) hiç kimse iman edemez. O (Allah), akıllarını kullanmayan (ve nefsi hevâlarına uyan)ları (imandan ve İslam’dan mahrum ve) murdar kılıp (bırakır).”(Yunus, 100)
 
 “Bu (Kur’an), kendisinde asla şüphe (çarpıklık, karışıklık ve yanlışlık) bulunmayan, (ahirete inanan, ona hazırlık yapan, her türlü küfür ve kötülükten sakınıp Allah’ın rızasını arayan) müttakiler için yol gösterici olan bir Kitaptır (ki, mü’minlere hayat ve huzur rehberidir ve Allah’la kulları arasında bir sözleşmedir).”(Bakara,2) 
 
“Yeryüzünde dolaşmıyorlar mı ki, orada olanları akledecek kalbleri, işitecek kulakları olsun. Ama yalnız gözler kör olmaz, fakat göğüslerde olan kalbler de körleşir.”
 (Hac,  46)

►   Olayın  bu  iki  yönünden  birincisi,   yani   iyi  amelleri  olmayan  ama  kalbinin  temiz  olduğunu   öne  süren   kişilerin  durumu  oldukça  basit  ve    kolay  anlaşılır  bir  durumdur. İnsanın  Kalbi  temizse  bunu  iş  ve  çalışmalarında,  ahlakında  da  görmemiz  gerekmiyor mu?   Haksızlık,  ahlaksızlık,  adaletsizlik,   tembellik,  şükürsüzlük,  kibir  ve  haset   kalb  temizliğiyle  bağdaşır mı?

►   Gerçek olmayan  kalp  temizliği  olayının  ikinci  vechesi,  yani    gösteriş  için  iyi  ve  hayırlı  işler,  hizmetler  yapanların  durumu  ise   çok  daha    derin  ve  vahim  bir   meseledir.

“Ey iman edenler! Allah’a ve âhiret gününe inanmadığı halde sırf insanlara gösteriş olsun diye mallarını harcayanlar gibi, başa kakıp eziyet etmek sûretiyle sadakalarınızı boşa çıkarmayın. Bu şekilde hayır yapan kimsenin misâli, üzerinde biraz toprak bulunan kaygan bir kayanın hâli gibidir ki, ona şiddetli bir sağanak vurmuş da onu çıplak bir halde bırakmıştır. Böyleleri, yaptıkları hiçbir iyiliğin faydasını göremezler. Allah, kâfirler gürûhunu doğru yola ulaştırmaz.” (Bakara, 264)

Kendi  malını  bile  hayırlı  işlerde  harcarken,  gösteriş  ve öğünmekten  meneden bir  inanca  mensup  olduklarını  iddia  edenler  nasıl  oluyor da,    milletin  malını  ve  parasını,   zaten  yapmakla  yükümlü   oldukları    hizmetler  için  harcıyoruz  diye  reklam  ve  gösteriş  yapabiliyorlar?