Sık sık duyarız.

Bunlar dünya işleri, bunlar önemsiz, hatta saptırıcı ve gaflete düşürücü, boş işler.

Dünya işlerini hatta dünyayı terk etmek lazımdır.  Ancak böyle iyi bir Müslüman olabiliriz.

   İslamiyet’te dünya işleri, ahiret işleri diye bir ayırım ne zaman ve kim tarafından yapılmıştır? 

   İmandan sonra bir Müslümanın en fazla sorumlu olduğu şey Salih Ameller yani başka insanlara faydalı olan işler yapmak, yani dünya işleri değil midir?

  Dünyayı  terketmek  gerekiyorsa,  Alemlerin  Rabbi  neden  insanları  dünyaya  göndermiştir?

   İnsanlar,  melek  v.b  ruhani  varlıklar  olmadıklarına  ve  dünyada yaşamak,   yemek,  içmek,  barınmak,  imar  ve  islah   gibi  dünya  işleriyle  meşgul  olmak  zorunda  olduklarına  göre  Dünyaya  önem  vermemek  ne  anlama  geliyor?

   Dünya işleriyle  uğraşmayacaksanız  sizi  kim  doyuracak?  Parazitik  bir  hayat mı  süreceksiniz? 

   Dünya  işleri   insanın  sınavı  ise  ki  öyledir,  dünyayı  önemsememek  veya  terketmek  sınavdan  kaçmak  anlamına  gelmez mi?

   “Hanginizin daha güzel, daha değerli, devamlı bilinçli ameller işleyeceğini, işini daha güzel yapacağını denemek için dünyada ölümü, dünyada ve âhirette hayatı yaratan Allah'tır.  O kudretlidir, hükümrandır, salih amel işleyenleri koruma kalkanına alır, çok bağışlayıcıdır.”

(mülk suresi, 2)  ayeti  ne  ifade  ediyor?

•   Alışveriş,  ticaret,  insan  ilişkileri,  imar  ve  islah  çalışmaları,  savaş,  barış   v.b  muamelat  dünya  işleri  değil midir?  Kur’an-ı Kerim  bu  işleri  düzenlemek  için  neden  yüzlerce  sayfa  dolusu   emirler,  yasaklar  v.s  ihtiva  ediyor?  Muamelat  yani  “kişinin diğer fertlerle ve cemiyetle münâsebetlerini tanzim eden fıkıh kâideleri” ve  yaşama  biçimi  Dinin  kendisi  değil midir?  Muamelat  dünya  işleri  değil midir?

“Emri altındaki insanlara ve çevresindekilere karşı kötü muâmelede bulunan kimse Cennet’e giremez.” (Tirmizi, Birr, 29/1946; İbn-i Mâce, Edeb, 10; Ahmed, I, 7)  Hadis-i Şerifi

Neyi  anlatıyor?  “Dünya  ahiretin  tarlasıdır”  hadis-i şerifi  ne  ifade  ediyor?

Dünya  işleri  diyerek  Allahın CC  verdiği  görev  ve  sorumlulukları  önemsememek,  bunları  yaparken  özenmemek,  bunları  terketmek   doğrudan  doğruya  Allaha CC  isyan  olmuyor mu?

   Kısacası  dünya  işleri diyerek   bazı   müslümanların  bu  dünyada  yapmaları  gereken  çalışmaları   yapmamaları,    ȃhireti  dünyaya  tercih  etmelerinden  ve   Allaha CC  olan    saygılarından  değil,    düpedüz  tembellikten,   korkaklıktan hatta     gizlenmiş bir  dünya sevgisinden  kaynaklanmaktadır  dersek  yanlış  olur mu?    Salih   Ameller  insanın  sınavıdır.  Zor  bir  sınav.

Yüksek  ahlak  düzeyi,  ilim,  fedakarlık,  çok  çalışmak,  sabır,  musibetlere,  tehlikelere  katlanmak,  cihad  yapmak  ve  bedel  ödemek  ister.  “iman ettik  deyince  cennete  girivereceklerini  zannedenlere”   göre  değil  yani.    Halbuki  bu  “dünya  işlerini “  terketmek,  güya  zikir,  tesbihat ve  kişisel  ibadetler  ücretsizdir.  İslam  düşmanlarının,  münafıkların,  müstebitlerin,  zalimlerin,    zulmüne   uğrama,   bedel  ödeme,  mağdur  olma  riskleri  yoktur.

“And olsun, biz kendilerinden öncekileri de denemişken, insanlar, "İnandık" deyince, denenmeden bırakılacaklarını mı sanırlar? Allah elbette doğruları ortaya koyacak ve elbette yalancıları da ortaya çıkaracaktır.” (Ankebut, 2)

“Fakat o, sarp yokuşu aşamadı. O sarp yokuş nedir bilir misin? Köle azat etmek veya açlık gününde yakını olan bir yetimi, yahut aç-açık bir yoksulu doyurmaktır.” (Beled, 11-16).

Bu gün  o sarp  yokuş  nedir? Yetimleri,  yoksulları  değil    aç  bırakmak,   soylarını  tüketmeye  çalışan  insanlık  dışı  katliamlar   yapanlarla  savaşmak,  onlarla  ticaret  yapmak   değil  ambargo  uygulamak,   onların  dostlarını,  yardım  ve  himaye  edenlerini  düşman  edinmek,  bu  uğurda  savaşı,  yokluğu,   kıtlığı,   göze  almak,  gerekirse  bütün  dünyayı  karşısına  almaktır.  Etliye sütlüye karışmadan   sosyolojik  müslümanlık  yapmak  değildir.  Sarp yokuş,  köle  azad etmek,

İnsanları  köleleştirmemek,   sömürmemek,   özgürleştirmek,  haklarını  vermek,  eleştirilere  tahammül  etmektir.

 “Bugün  elli bin   kelime-i  tevhid  çektik,  şu  kadar  hatim indirdik,  bu  kadar  salavat  getirdik”   v.b.    Çok  güzel.    Peki  kaç  tane  fakir  doyurdunuz?  Kaç  tane    bilimsel  araştırma  laboratuvarı  açtınız?  Kaç tane  bilimsel  araştırma  projesi  yaptırdınız?   Kaç  ihtiyaç  sahibine Karz-ı Hasen  verdiniz? Kaç  tane  faizsiz  finans  kurumu  kurdunuz? Kaç  tane  siyonist  bankayı  kapattırdınız?  Kaç  tane  zalim  yöneticiye   karşı  çıktınız?  Bu  sebeple  kaç  kere  mağdur oldunuz?     Kaç  tane  genç  okuttunuz?   Kaç  tane    makina,  elektrik,  kimya   fabrikası  kurdunuz?  Kaç  tane  yurtdışından    yapılan  ithalatı  durdurdunuz?   Kaç  tane,   yerli, motoru,  elektroniği  ithal  olmayan   otomobil  ürettiniz? Kaç  tane    motoru,  elektroniği,   çeliği,  alaşımları,  kompoziti  ithal  olmayan  uçak  ürettiniz? Kaç  tane  tank  motoru  ürettiniz?   Kaç  tane  osiloskop,  kondansatör,  yarı  iletken    ürettiniz?  Kaç  tane   liyakatsızlığa,  yolsuzluğa,  hırsızlığa  karşı  çıktınız,   engel  oldunuz?  Kaç  tane  haksızlığa  karşı  çıktınız? Kaç  kere  mağdur  oldunuz?  Hepsinden  önce  kaç  tane   Allahın CC  ahlakıyla  ahlaklanmış    insan  yetiştirdiniz? Kaç  tane  dünya  çapında  bilim  insanı  yetiştirdiniz?   Kaç  tane  ateist  genç  yetiştirdiniz? Kaç  tane  İsveç,  Almanya,  İngiltere  ayarında  üniversite  açtınız?

 Kaç  tane  Sarp  Yokuş  aştınız?

Dünya  İşleri öyle mi?  Ahirette    size  dünya  işlerinden  hesap  sorulacağını   unutmayınız.

Sadece  yediğiniz,  çocuklarınıza  yedirdiğiniz  lokmaların,  aldığınız  nefeslerin  hesabı  değil,  bunları  nerede  ve  ne  için   kullandığınız da  sorulacaktır.