Dikkat ediyor musunuz, son zamanlarda yapılan bir takım zirvelerde ve ciddi toplantılarda Türkiye yok.

Belki birileri diyebilir ki, “Efendim, bu toplantıların ve zirvelerin bizimle alakası yok, bizi ilgilendirmediği için de biz yokuz.”

Acaba öyle mi? Ukrayna-Rusya savaşında düne kadar arabuluculuk konusunda en çok konuşulan ve en çok koşuşturan ülke Türkiye değil miydi? Ukrayna tahılının dışarı çıkarılmasında, savaşan iki ülke arasındaki esir değişiminde, daha da önemlisi ateşkes konusu görüşülürken İstanbul’dan başka akla gelen bir yer var mıydı?

Benzer toplantı ve zirvelerin ekranlarda ilk göze çarpanları Erdoğan değil miydi, Hakan Fidan değil miydi, görebiliyor musunuz şu son görüşmelerde?

Son zamanlarda Avrupa’nın güvenliğinden söz açıldığında Türkiye’nin isminin önünde kimin ismi vardı ki? Ama şimdi Avrupa’nın güvenliğinin konuşulduğu zirvelerde gözümüz Türkiye’yi arıyor ama göremiyor.

Avrupa’da Suriye’nin geleceğinin konuşulduğu toplantıların hangisinde Türkiye vardı? Halbuki bugünkü Suriye’nin bu haliyle var oluşunda baş rolün Türkiye’ye ait olması bir yana, dört beş milyon Suriyeli mülteciyi yıllardır barındırıyor olması görmezden geliniyor.

Gelelim şu Zengezur meselesine. Cümle âlem şahittir ki bugün böyle bir koridor açılması mümkün olmuşsa buna sebep olan Türkiye değil de kimdir?

Ama ne olmuşsa olmuş bütün zirvelerden ve hayati toplantılardan Türkiye uzak tutulmuş durumda.

Bütün bunlar hiç de hayra alâmet değil. İşin ilginç tarafı; Türkiye bu haliyle sadece Batı blokundan uzaklaştırılmıyor, az çok yakınlaşmış durumdaki Rusya’nın başını çektiği blokla da arasına fitne sokuluyor, o cenahta da yalnızlığa mahkûm ediliyor. Elbette yetkililer bunun farkındadır ve gerekeni yapıyorlar.

Fakat iktidarın akredite medyasındaki çokbilmişleri hiç bir şey yokmuş gibi eski hamasetlerine devam ediyorlar.

Rabbim akıbetimizi hayreyleye.