70 yaşındaki amcana, atana sor “Bu şehrin adı nedir?” %90 Diyarbekir diyecek. Dolayısıyla bu şehrin adı Ne Diyarbakır’dır ne de AMED… Şehrimizi rahat bırakın. Bu iki ismin de asıl amacı burayı gavuristan yapmaktır.

Diyarbakır diyenler şehrin üzerinde bir gavurlaştırma hareketini başlattılar, mücadele Şeyh Said ve 46 arkadaşlarının Dağkapı meydanında idam edilmesiyle sonuçlandı, AMED diyenler de bilerek ya da bilmeyerek onların yolunda devam ediyor maalesef? Kısacası ikisi de Diyarbekir adını içine sindiremiyorlar.

Kemalist sistem iflas edince Diyarbakır adının arkasında duranlar ırkçı bir yaklaşımla Diyarbekir’in üzerine gelmeye başladılar. AMED diyenler de onlara karşı duruşla insanımıza şirin görünmeye başladılar. Aslında perde arkasında tokalaşıyorlar, biri diğerini besliyor. Diyarbekir’li bunu artık fark ediyor.

Bundan bir-iki ay önce Dağkapı meydanını ve Ulu cami civarını ay-yıldızlı Bayraklarla donattılar. Ben de birkaç fotoğraf çekerek ;“önce bu bayrağın hakkını verin” dedim.

Bu bayrağı en iyi tanıtan İstiklal Marşıdır. “Hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal” mısrası bayrağın ne anlama gediğini bize öğretiyor, bu ifadeyle birlikte heykele selam durmak da bayrağa ayrı bir saygısızlıktır.

Bu Bayrak hürriyetin işareti, imanın alameti, cesaretin timsalidir. Bayrağın göndere çekilmesinin de, indirmenin de, katlanıp sandığa bırakmanın da yönetmelikte belli olan bir yasal usulü vardır. Başarısızlığınızı bayrakla örtbas etmeyin.

Atalarımız vatan uğruna şehit olurken hiç birinin bu memlekette Kemalist sistem gelecek, ülke heykelistan olacak gibi bir şey akıllarına gelmemişti. Bizim köyümüzden 80 kişi sefere gitmiş 79’u şehit düşmüştür, bunlardan biri de benim atam, bu ülke benimdir. Ben ne dediğimi biliyorum.

Bu değerlere sahip çıkacağız, bu nadide bayrağı ırkçılık kokan milliyetçiliğe alet etmeyeceğiz. Soruyorum şimdi Ankara’nın Kızılay meydanında veya Sultan Ahmet camisinin civarında böyle bayraklar asılırsa birileri demez mi arkadaş bu da neyin nesi?

Geçende İstanbul spor Amed spor’un Diyarbakır maçında İstanbul spor “önce vatan” pankartıyla sahaya inmiş. Ne kadar ayıp yahu, karşınızda Rum mu var? Yunan mı var? Ya da farklı düşünen bir kitlemi var. Herkes vatani görevi olan askerliğini yapıyor, vergisini de ödüyor, günün birinde vatan savunması söz konusu olsa muharebe meydanında kimin ne durumda olacağı belli olacak, ki artık eskisi gibi savaşlar da yok zaten.

1974 Kıbrıs savaşında 2000 genç Diyarbekir askerlik şubesine başvurdu; gönüllü olarak savaşa gitmek için, şehrimizde yüzlerce Kıbrıs gazisi var, şehitlerin sayısını bilmiyorum.Bu sene “Kıbrıs’ın tapusu Diyarbekirlilerin elindedir” başlıklı bir yazı, nedeniyle birlikte yazmıştım.

1925 kıyamına kadar Kürtlerde bir rehavet, ya da ihanet bulamazsınız, unutmayın düşman Ankara Polatlı’ya kadar dayanmıştı. İnanmıyorsanız Polatlı’da “Şehitlik Taşı Tepeye” gidin oradaki mücadelenin hikayesini dinleyin.

Son olarak şunu demek istiyorum Kemalist sistem öyle yada böyle 100 yıl bu ülkede uygulandı, artık modası geçti, sakın Bayrakla eşdeğer haline getirmeyin.

Türkiye’nin yeni yüz yılında adalet, selamet ve refah hâkim olacak.

Selam ve selametle kalın.