Sevgi bir duygudur; bir hâl, bir histir. Bir kimseye ya da herhangi bir şeye karşı boş olmama, diğer adıyla muhabbet besleme hâlidir. Sevginin asıl sahibi, sevginin kıblesi Allah’tır. Çünkü O, el-Vedûd isminin sahibidir. (Vedûd: Çok seven ve çok sevilen)
Sevgi, insan ruhunu olgunlaştıran en önemli manevî gıdalardan biridir.
Rasûlullah (s.a.s.), Allah’ı her şeyden çok sevmeyi imanın şartı saymıştır. Kendisine:
“Ey Allah’ın Elçisi, iman nedir?” diye sorulduğunda,
“Allah ve Resûlü’nün sana her şeyden daha sevgili olmasıdır” buyurmuştur.
Yine sevgi ile iman arasındaki ayrılmaz bağı şu ifadelerle vurgulamıştır:
“Hiçbiriniz, Allah ve Resûlü kendisine her şeyden daha sevgili olmadıkça iman etmiş olmaz.”
“Kul, beni ailesinden, malından ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe iman etmiş olmaz.”
“İmanın en sağlam bağı, Allah için sevmek ve Allah için buğz etmektir.”
“Birbirini seven iki kişinin en üstünü, arkadaşını en çok sevendir.” (Buhârî)
Hz. Ömer’in oğlu Abdullah (r.a.) şöyle demiştir: “Allah için sev, Allah için buğz et, Allah için dost ol ve yine O’nun için düşman ol. Çünkü Allah’ın dostluğuna ancak bu şekilde erişilir.”
Şu hâlde yapmamız gereken; her şeye ve herkese karşı, her türlü çıkar düşüncesinden uzak, sırf Allah rızası için samimi bir sevgi beslemektir. Bunun için düşüncelerimizi, planlarımızı, ekonomik ve sosyal hedeflerimizi yeniden gözden geçirmemiz gerekir.
Maddî ve manevî hedeflerimizde ötekine yer veriyor muyuz?
Eğer veriyorsak, sevgi yolundayız.
İstikametimiz daim olsun. Âmin.
Allah için sevgi; dünyada huzura ve başarıya, ahirette ise cennete vesile olur. Peygamberimiz (s.a.v.), sevgi toplumunun nasıl inşa edileceğini bizzat yaşayarak öğretmiştir. Sahabeden Muâz (r.a.)’ın elini tutarak şöyle buyurmuştur:
“Ey Muâz! Vallahi ben seni seviyorum. Sana bir nasihatte bulunayım:
Her namazdan sonra ‘Allah’ım! Seni zikretmeme, Sana şükretmeme ve Sana güzel ibadet etmeme yardım et’ demeyi unutma.”
Yine buyurmuştur: “Kendisi için sevdiğini kardeşi için de sevmedikçe iman etmiş olmaz.” (Buhârî, Müslim)
Bir hadîs-i kudsîde ise Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“Benim için birbirini sevenlere, benim için bir araya gelenlere, benim için birbirini ziyaret edenlere ve benim için sadaka verenlere muhabbetim vacip olmuştur.”
Sevelim; kendimizi, ailemizi, akrabalarımızı ve bütün insanlığı Allah için, Allah adına.
Özellikle çocuklardan sevgiyi esirgemeyelim. Çünkü çocuk ruhunda her türlü iyiliği filizlendiren şey sevgidir. Sevgiden mahrum büyüyen çocuklar, katı yürekli ve zalim olmaya daha yatkındır. Bu mahrumiyet, ruh dünyalarını derinden yaralar.
Bu sevgiyi eşlerimizden esirgemeyelim. Sevgiyle kurulan aile yuvaları, cennetin dünyadaki bir şubesi gibidir. Aksi ise cehennemi andırır. Eşler; birbirlerini fiziksel, ruhsal, düşünsel ve duygusal yönleriyle kuşatmalıdır. Hayatı sevdiğin eşle yaşamak güzeldir.
Bu sevgiyi akrabalarımızdan da esirgemeyelim. Çünkü Allah’ın sevgilisi Efendimiz (s.a.v.) buyurmuştur:
“İçinde akrabasıyla ilişkisini kesmiş kişi bulunan bir toplum üzerine rahmet inmez.”
“Akrabalık bağlarını koparan kimse cennete giremez.”
“Rızkının artmasını ve ömrünün uzamasını isteyen kimse sıla-i rahim yapsın.”
Bu sevgiyi birlikte yaşadığımız insanlardan da esirgemeyelim. Sevgi giderse huzur kaçar, birlik zayıflar ve yarınlarımız tehlikeye girer.
Sevgisiz olmaz…
Sevgiyle kalın, sevgiyle yaşayın.
Ahmet YOLDAŞ