Bu gün insan evinden çıkınca biraz dinlenmek, bir dostuyla sohbet etmek, gerekirse bir istişarede bulunmak için tekin bir yer bulması hayli zor gözüküyor.

Bu ihtiyaca cevap verebilecek bir yer biliyorum “Diyanet vakfı”.  

Hem isim olarak, hem ortam olarak, hem verilen hizmet bakımından makul insanlar için gayet nezih bir buluşma yeri olduğu kanaatindeyim.

Diyanet vakfına adım atar atmaz, güler yüzlü, samimi elemanlar sizi karşılıyor, oturma yeri gayet müsait, temiz ve sakin, üstelik isterseniz kitap da okuyabilirsiniz. İstemediğiniz sürece kimse önünüze çay koymaz, istek üzeri gelen çaylar, kahveler de damak tadına uygun ve güvenilir bir ikram.

İsim olarak dahi insanın duygularını okşuyor; Diyanet, din olgusunu insana hatırlatırken, Vakıf kelimesi ise tarihte üstlendiği hayır hasenat ve iyilikleri insana andırıyor.

Benim bir avantajım da Diyanet Vakfının evime yakın olması, eski kültür binasının altında, hem kütüphane olarak hem butik bir kıraathane olarak hayatın içindeki bir eksiği kapatıyor, kimse “bu şehirde oturulacak yer yok” demesin eğer huzurlu, düzeyli bir yer aramak istiyorsanız Diyanet Vakfı buluşma adresiniz olabilir.

Ankara’nın Kızılay semti civarında da duyarlı insanların bir araya gelmesi için vakfın dışına birkaç masa sandalye atılmıştı ve müşterilere ek bir hizmet veriliyordu. Ankara’ya gidişimde dostlarla orada buluşuyorduk, geçen yazın yine orada buluşalım istedik, bir de baktık ki o hizmeti vermeyi kaldırmışlar, ilgililere sordum, “bu hizmeti kaldırmanızın sebebi nedir?” Güya buradan ekstra bir gelir elde ediliyormuş, hala hala tabi ki bir gelir elde edilecek, bu kadar güzel bir hizmet veriliyorsa neden karşılıksız olsun, neticede oraya hizmet eden birileri var, üstelik hem hijyenik, hem verimli bir ortam. Belki bunun bir yönetmeliği yoktu, defakto bir ek hizmetti, ama bir ihtiyaca cevap veriyordu.

Kocatepe’ye gittim Diyanet Vakfına acaba bir muhatap bulabilir miyim? Diye. Girişte görevli olan Güvenlik Amiri adını yanlış hatırlamıyorsam Musa bey adında bir beyefendi sağ olsun ilgi gösterdi, ilgili kimseleri aradı, ama randevu alamadık.

O kadar önemli bir işi neyse şube müdürü beyefendinin. Diyarbakır’dan eski bir diyanet mensubu, bir emekli öğretmen, bir basın mensubu kapısına gelmiş, üstelik onun yönetici olduğu kurumun sorunlarıyla uğraşıyor beyefendi “meşgulüm” diyor.

Tıpkı eski bir Diyanet Reisi saygın bir insanı kapısında bekletiyorlar “Reis meşgul da, meşgul” artık dayanamayan ziyaretçi kapıyı aralayınca bir de bakıyor ki kereste hokey masasında. Bu kurumun başına böyle çürük elmalar da geldi!

Elhemdulillah Yazıcıoğlu’nun Başkanlığından beri her geçen gün Diyanette bir düzelme var, Bardakoğlu, Görmez hoca ve mevcut başkanımız Erbaş hoca hepsi de birbirini takip ediyor ve kurumun kalitesi yükseliyor. Ama galiba kurumun içinde hala vurdumduymaz kimseler vardır.

81 ilde 81 Diyanet Vakfı kıraathaneleri olması gerekirken dandik nedenlerle Ankara’da misafirlerine hizmet eden yarı kafeyi de kapatıyorlar.

İnşallah Diyanet İşleri Başkanlığı bu konuya eğilir ve temiz nezih birer buluşma yeri olacak tarzda 81 ilimizde Diyanet vakfına ait kıraathaneler olur. Duyarlı insanların uğraya bileceği, buluşabileceği, temiz nezih bereketli birer yer olması itibariyle bu bir ihtiyaçtır.

Tekrar söylüyorum bir dost, bir arkadaş, bir sırdaş ile dışarıda bir araya gelmemiz icap ederse “Diyanet vakfında buluşalım” diye randevulaşıyoruz, bundan da mutluyum, size de tavsiye ediyorum. İlimizde böyle bir kıraathane yoksa siz de vakıftan isteyin bence.

Selam ve selametle kalın.

Eyüphan Kaya

muslumandunya.com.tr Genel Yayın Yönetmeni